എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ നിന്നും ദൂരെ
ഒരു നാല്പ്പത് നാൽപ്പത്തഞ്ച് വർഷങ്ങൾ അകലെ
ഒരു ചെറിയ മണ്‍വിളക്ക്….
അത് ഊതി കെടുത്താൻ തയ്യാറായി നില്ലകുന്ന
ഒരു പറ്റം ജനം
കരച്ചിലും കാത്ത് കിടക്കുന്ന ചിലരും
ഇരുട്ടിൽ എല്ല്ലാം നശിപ്പിച്ച്
അതാ ഒരട്ടഹാസം
ഉണർന്നപ്പോൾ കിടക്ക നനഞ്ഞിരുന്നു
കണ്ണീരൊ, വിയർപ്പോ, മൂത്രമോ
എന്തായാലും സ്വപ്നം ഒരിക്കലും
ഉത്തരവാദിയല്ല… ഞാനുമല്ല….
ഞാൻ ഉറങ്ങുകയായിരുന്നില്ലേ….
-മർത്ത്യൻ-
Categories: കവിത, നുറുങ്ങുകള്‍
മർത്ത്യന്റെ നുറുങ്ങുകൾ 
പഹയന്റെ മര്ത്ത്യലോകം 
Leave a Reply